تمرین ژیمناستیک ، مانند سایر فعالیتهای بدنی منظم ، باعث ایجاد برخی سازگاریهای قلبی عروقی می شود. در این میان ، هیپرتروفی طبیعی میوکارد ،
کاهش ضربان قلب در حالت استراحت و افزایش دفع سیستولیک. با این حال ، مطالعات بسیار کمی سازگاری های قلبی عروقی با تمرینات ژیمناستیک را
بررسی کرده است و بنابراین ، در این مرحله نمی توان نتیجه گیری گسترده ای انجام داد.
سایت شرط بندی با واریز مستقیم
طبق گفته Potiron-Josse & Bourdon (1989) ، ورزش منظم
در بزرگسالان فعال ، ابعاد حفره قلب را 30 درصد در مقایسه با افراد کم تحرک افزایش می دهد. با این وجود ، Roskamm (1980) حجم قلب را نسبت به توده بدن
ورزشکاران مختلف از تیم های آلمانی با یک گروه غیرفعال از نظر سن مقایسه کرده است. وی نتیجه گرفت که وزنه برداران کمترین حجم و پس از آنها افراد غیرفعال و ژیمناست ها هستند
(به ترتیب 10.8 میلی لیتر در کیلوگرم و 11.7 میلی لیتر در کیلوگرم). یافته های مشابه توسط مطالعه بعدی انجام شده توسط Obert و همکاران تأیید شده است. (1997) ؛
مقایسه آنها از ژیمناستیکهای قبل از بلوغ با کودکان غیر ژیمناستیک با سن مشابه تفاوت قابل توجهی برای متغیرهای زیر نشان نداد: توده قلب ، قطر سیستولیک ،
بخشهای دفع سیستولیک و دیاستولیک ، برون ده قلب ، ضربان قلب و حجم سیستولیک.
